Liście dostępne są w różnorodnych formach i rodzajach, ubarwione przeważnie w różne odcienie zieleni, które jesienią zamieniają się w złoto, brąz lub czerwień. Nie są one tylko dekoracją przyrody, ale też małymi fabrykami, które przetwarzają energię słoneczną na życie dla roślin. Są również identyfikatorem, który pomaga nam rozpoznać konkretny krzew czy drzewo. Bogactwo liści na roślinie to oznaka zdrowia i żywotności, a ich brak podczas sezonu wegetacyjnego może sygnalizować chorobę.
Liście zawsze były obiektem fascynacji człowieka, stając się źródłem poważnej refleksji nad kwestiami egzystencjalnymi. W szumie liści słyszymy ciągłą melodię przemijania. Są one doskonałym symbolem cyklu życia – narodzin, pełnego rozkwitu, zmierzchu i śmierci.
Aby doświadczyć ich pełnego piękna, wystarczy zrobić spacer po polu, odwiedzić ogród, park lub las. Na przykład możemy podziwiać jasnozielone, lśniące liście gruszy pospolitej rosnącej często przy drogach lub na polach. Możemy również spotkać jarzębinę, znaną również jako jarząb pospolity, z pierzastymi liśćmi, zarówno na drogach, jak i w lasach. Jesion wyniosły z liśćmi nieparzysto pierzastymi oraz klon zwyczajny z 5-7 klapowymi liśćmi są często sadzone przy drogach i w parkach. W parkach można również spotkać krzewy derenia pospolitego o jajowatych liściach, które na końcach są zaostrzone.
Grab zwyczajny jest znany ze swoich jajowatych liści z ostrymi wrębami na brzegach, podobnie jak buk. W Karpatach i Sudetach możemy natknąć się na olszę szarą z eliptycznymi, szarozielonymi liśćmi, które są jaśniejsze od spodu, wycięte na krawędziach i lekko owłosione. Wiąz szypułkowy i górski wykazują szerokie liście z niesymetrycznymi nasadami, natomiast olcha czarna posiada ciemnozielone liście, które są u góry wcięte zatokowo. W ogrodach i na leśnych polanach można dostrzec leszczynę o dużych, miękkich i owłosionych liściach. Jawor prezentuje nam trzy- lub pięciopłatkowe, ciemnozielone liście, które od spodu są sinawozielone. Wielkie liście kasztanowca zwyczajnego często wykorzystywane są do tworzenia jesiennych bukietów. Nie zapominajmy też o pokrzywie – strachu dzieci – mającej liście w kształcie serca, grubo ząbkowane u nasady (pokrzywa zwyczajna) lub jajowatoromboidalne, ostro ząbkowane (pokrzywa żegawka), a także łopianie większym, który udziela schronienia pod swoimi ogromnymi, sercowatookrągławymi liśćmi, pokrytymi od spodu gęstymi cieniutkimi włoskami, zwanymi kutnerem. Jak widać, natura musiała zatrudnić niezwykle kreatywnych projektantów w swoim warsztacie.