Żyrafy, ogromne i niepowtarzalne stworzenia zdobiące krajobrazy Afryki, są narażone na zagrożenie wyginięcia. Według najnowszych informacji zawartych w Czerwonej Liście Zagrożonych Gatunków IUCN, populacja żyraf zmniejszyła się o około 40% w ciągu ostatnich trzech dekad.
Najwyższy ssak lądowy – żyrafa (Giraffa camelopardalis) – stoi na krawędzi zniknięcia. Dane pokazują drastyczną redukcję liczby żyraf w ciągu ostatnich lat – spadek o niemalże 40% (od około 151702-163452 egzemplarzy w 1985 roku do jedynie 97562 w 2015 roku). W efekcie, ten powszechnie spotykany w południowej i wschodniej Afryce gatunek, z mniejszymi izolowanymi podgrupami w zachodniej i środkowej części kontynentu, został przesunięty z kategorii minimalnej troski (LC) do kategorii narażonych (VU).
Działania człowieka mają destrukcyjny wpływ na popopulacje żyraf. Nielegalne polowania, utrata siedlisk z powodu rolnictwa i górnictwa, konflikty pomiędzy człowiekiem a przyrodą oraz niepokoje społeczne przyczyniają się do wymierania tego gatunku. Z dziewięciu podgatunków żyrafy, pięć doświadcza spadku populacji, trzy odnotowują wzrost, natomiast jeden pozostaje stabilny.
Żyrafa to jednak nie jedyny gatunek zapisany w Czerwonej Liście IUCN. Aktualna lista zawiera 85,604 gatunki, z których 24,307 są zagrożone wyginięciem. Nowo zidentyfikowane taksonomicznie gatunki ptaków również uzyskały status zagrożenia – jest ich ponad 700, z czego 11% jest na skraju wyginięcia.
Na przykład nowo opisany pręgostrzyżyk cynamonowy Thryophilus sernai został zaklasyfikowany jako zagrożony (EN), ze względu na możliwość zniknięcia ponad połowy jego naturalnych siedlisk poprzez budowę zapory. Degradacja i utrata środowiska życia przez rosnące uprawy czy inwazyjną roślinność doprowadziła do klasyfikacji wangi komorskiej Cyanolanius comorensis jako gatunku zagrożonego (EN).
Trzynaście nowo odkrytych gatunków ptaków zostało umieszczonych na Czerwonej Liście IUCN jako wymarłe (EX). Wiele z nich wyginęło w ciągu ostatnich 50 lat, na przykład trzciniak mariański (Acrocephalus yamashinae), hawajka rdzawa (Loxops wolstenholmei) oraz hawajka szkarłatna (Himatione fraithii). Wszystkie te gatunki były endemiczne dla swoich wysp i prawdopodobnie zostały wytępione przez inwazyjne gatunki.
„Niektóre gatunki giną zanim zdążymy je zidentyfikować” – mówi dyrektor generalny IUCN Inger Andersen. „Najnowsze dane z Czerwonej Listy IUCN pokazują, że skala kryzysu wymierania może być jeszcze większa, niż do tej pory przypuszczaliśmy”.
IUCN ostrzega, że niektóre z najbardziej znanych ptaków mogą wkrótce zniknąć ze swojego naturalnego środowiska, jeśli odpowiednie środki ochronne nie zostaną natychmiast podjęte. Nawet afrykańska papuga żako Psittacus erithacus, ceniona za umiejętność imitacji mowy ludzkiej, jest zagrożona wyginięciem z powodu polowań i utraty siedlisk. Status zagrożenia tej papugi z Afryki Środkowej podniesiono z kategorii narażony (VU) na zagrożony (EN). Według badań BirdLife International populacja tego gatunku w niektórych rejonach Afryki zmniejszyła się aż o 99%.