Prawdopodobnie myślicie, że już wszystko zostało powiedziane na temat wrony siwej. Jest to popularny temat między biologami i miłośnikami ptaków. Zgadza się, jest wiele informacji na ten temat. Niemniej jednak, chciałbym podzielić się swoją wiedzą i pasją do tych zwierząt. Na pewno nie mogę pominąć słynnej metody zdobywania pokarmu przez wronę siwą, którą polega na wrzucaniu orzechów pod koła samochodów. Ta prostota wykonania zostawia nas w podziwie dla złożoności umysłu zwierząt.
Wrona siwa (Corvus cornix) do niedawna była uważana za podgatunek wrony zwyczajnej, która składała się z dwóch podgatunków: C. corone corone i C. corone cornix. Pierwszy z nich jest obecnie czarnowronem, a drugi to nasza dzisiejsza bohaterka – wrona siwa. Jednak ta klasyfikacja jest teraz przedmiotem szerokiej dyskusji naukowców. Niektórzy uważają, że pomimo tego, że obie rasy są zdolne do rozmnażania się, różnice genetyczne są na tyle duże, że powinny być traktowane jako osobne gatunki. Inni naukowcy argumentują, że zdolność do rozmnażania się jest wystarczającym dowodem na to, że obie rasy należą do tego samego gatunku. Czas pokaże, kto ma rację.
Wrona siwa osiąga długość ciała od 45 do 55 cm i może rozpiąć skrzydła na około 1 metr. Waży między 400 a 500 gramów. Samce są nieco większe i masywniejsze od samic, a ich czarne pióra bardziej błyszczą na słońcu niż u samic i młodych ptaków, które mają bardziej matowe pióra. Wrona siwa ma również charakterystyczne siwe pióra na brzuchu, szyi i karku. Czarna barwa zdobi głowę, pierś oraz ogon i skrzydła. Dziób wrony jest ważnym narzędziem używanym do tworzenia różnych wynalazków dla społeczności wroniej, ale o tym więcej później. Dziób jest duży i długi. U nasady górnej części dzioba znajduje się pęczek piór chroniących nozdrza. Nogi wrony są czarne, pokryte łuskami i zakończone pazurami, choć nie tak potężnymi jak u sów czy ptaków drapieżnych. Oczy dorosłej wrony są czarne, ale zmieniają kolor z niebieskiego na czarny w miarę dorastania ptaka.
Wrona siwa pierwotnie zamieszkiwała tereny zielone nad rzekami. Obecnie jednak można ją spotkać niemal wszędzie. Jest to gatunek adaptowany do życia w różnych warunkach, w tym w dużych miastach, gdzie pokazuje swoje umiejętności przetrwania. Również w ciągu roku wyprowadza jeden lęg. Jaja, które są oliwkowe i pokryte brązowymi plamkami, składa w liczbie od 4 do 6 w gnieździe zbudowanym z gałązek i wyściełanym mchem, puchem lub sierścią innych zwierząt. Wysiadywanie trwa do trzech tygodni, a młode opuszczają gniazdo po około 5 tygodniach.